wola walki

    Chcę być lepsza od innych. Bo nienawidzę wszystkich. Gdy oni we mnie zwątpili, ja pokażę, że się mylili. Determinacja i wola walki to do potęgi klucz. Zastanów się, co chcesz w życiu robić i zacznij to robić. Dawaj z siebie wszystko i staraj się być w tym najlepszy. Na początku zawsze jest ciężko, jeśli nie urodziłeś się z talentem. Ja tego zaszczytu nie zaznałam.
    Ustal sobie cel i codziennie, gdy budzisz się rano, przypomnij sobie o nim. Zastanów się, jak bardzo jest to dla ciebie ważne. Zwracaj uwagę na kogoś, kto to robi lepiej. Nie popadaj w rozpacz z tego powodu, bo to ma być dla ciebie swoista motywacja. Pomyśl, że kiedyś też będziesz tak dobry jak ta osoba.
    W momencie, w którym już zaczniesz powoli osiągać swoje małe cele, zbliżając się kroczkami do tego największego, ludzie mogą zacząć ci zazdrościć i próbować przeszkodzić w tej drodze. Oni nie są godni tego, abyś zwracał na nich uwagę. Walcz dalej o swoje dobro, pomimo, że rzucają ci kłody pod nogi. Droga do zdobycia swego osiągnięcia nie jest łatwa, przecież nikt tego nie powiedział.
    Pod żadnym pozorem się nie poddawaj. Może ci nie wychodzić, możesz się nawet oddalać od realizacji swojego sukcesu, ale nigdy nie zapominaj o tym, jaki jesteś silny i jak wiele jesteś wart. Jesteś godzien otrzymać wiele więcej niż teraz masz, musisz tylko po to sięgnąć - nie zapominaj!

osiągniesz wszystko

    Propaganda świata stworzonego, nakazująca, jak obywatel ma żyć, powoduje stoczenie się wielu z nas. Wyścig szczurów, pogoń za szczęściem, którego w istocie nigdy nie doznają. I potem jest to, na co - twierdzimy - że sobie zasłużyliśmy: żałość, boleść, gehenna, rozpacz. Gdy to nas dopadnie, rozpadamy się na części, krwawimy. Tylko czy nikt z nas się nie zastanowił, czym to jest spowodowane? Są dwie opcje (zależy, kto, w co wierzy): przeznaczenie (tak miało być) lub nasza wina (kierowanie się emocjami, źle podjęte decyzje). Nie można zachodzić w głowę, tylko trzeba coś z tym zrobić. Każdy pracuje na to, co otrzymuje. Nie ma nic za darmo.
    Dlaczego społeczeństwo nakazuje nam być szczęśliwym? Bo jeżeli nie żyjesz w wiecznej ekstazie, mają cię za gorszego. Przecież on nie jest uśmiechnięty, a inni są! Potem zaś na siłę starasz się wtopić w tłum, założyć maskę, ażeby dostosować się, nie być tym innym. A następnie zwalasz winę na wszystkich, tylko nie na siebie, że nie jesteś szczęśliwy. Wszystko tkwi w tobie i w sile twojego umysłu. Musisz tylko chcieć, a osiągniesz wszystko. Nawet szczęście, za którym wszyscy gonią.
    Zastanówcie się dwa razy, zanim coś powiecie, podejmiecie decyzję pod wpływem emocji lub skłamiecie. Nieraz ciężko to odbudować, a odłamki konsekwencji trafiają prosto w naszą psychikę.